Αληθινή ιστορία: Πρόκειται για μία πέρα για πέρα αληθινή ιστορία. Αυτή έχει να κάνει, με δύο αδέρφια. Τα συγκεκριμένα αδέρφια αγαπήθηκαν, αλλά δεν γνώριζαν πως είχαν αδελφική σχέση. Αναλυτικότερα:
Αληθινή ιστορία: Πώς ξεκινά
Τυχαία αιμομιξία. Είναι ακόμα δύσκολο να συνειδητοποιήσω ότι αυτό έγινε στη ζωή μου. Αλλά επιτρέψτε μου να σας πω περισσότερα για εμένα προτού φτάσουμε σε αυτόν τον άσχημο όρο.
Γεννήθηκα την 1η Σεπτεμβρίου 1994. Ποτέ δεν ήξερα (και ακόμα δεν έχω γνωρίσει) τη βιολογική μητέρα και τον πατέρα μου. Δεν ξέρω πολλά γι’ αυτούς, εκτός από το ότι με συνέλαβαν πολύ νέοι και, προφανώς, δεν μπορούσαν να με μεγαλώσουν. Σήμερα, η οικογένεια για μένα είναι ένα όμορφο κίτρινο σπίτι στο Κολοράντο. Εκεί θα βρείτε ένα κουτάβι που ονομάζεται Yzma, μια καταπληκτική μητέρα και έναν υπέροχο πατέρα που με αγαπούν σαν να έχουμε το ίδιο DNA. Έχουν ξοδέψει όλη την ενέργειά τους όλα αυτά τα χρόνια για να με μεγαλώσουν. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων.
Δεν το ήξερα, το επαναλαμβάνω. Δεν ήξερα ότι είχα έναν αδελφό γεννημένο από τη βιολογική μητέρα μου. Όπως αποδεικνύεται, χωριστήκαμε στη γέννα και υιοθετηθήκαμε από διαφορετικές οικογένειες. Οι θετοί γονείς μου δεν είχαν ιδέα για ένα δεύτερο μωρό! Αν το γνώριζαν, θα μας είχαν υιοθετήσει και τους δύο, χωρίς αμφιβολία!
Θα παραλείψω τα βαρετά κομμάτια και θα πάω κατευθείαν στην αποφοίτησή μου από το λύκειο. Η χρονιά είχε φτάσει στο τέλος της και το μόνο πράγμα που με απασχολούσε ήταν το φόρεμα που θα βάλω στον χορό. Τότε, φαινομενικά από το πουθενά, εμφανίστηκε αυτό το ξανθό, με τα μπλε μάτια αγόρι που δεν είχα ξαναδεί. Το σχολείο μου είχε 3.000 μαθητές, οπότε δεν είναι ασυνήθιστο να βλέπεις συνεχώς νέα πρόσωπα.
Αληθινή ιστορία: Πώς συνεχίζεται
Πριν αφήσω το ρομάντσο να ξεκινήσει, παρακαλώ σημειώστε εδώ, ότι αυτός ο τύπος για τον οποίο μιλώ τώρα, ήταν και είναι ο βιολογικός αδερφός μου (αν δεν το έχετε ήδη μαντέψει). Αλλά δεν το ήξερα τότε!
Γνωριστήκαμε κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης στο σχολείο και αμέσως ζήτησε το τηλέφωνο μου. Αργότερα εκείνο το απόγευμα, έλαβα ένα μήνυμα που έλεγε: «Γεια. Μου άρεσε πολύ που μιλήσαμε σήμερα. Αναρωτιόμουν αν θα ήθελες να πάμε για φαγητό αύριο μετά το σχολείο». Φαγητό; Μετά το σχολείο; Ήμουν αρκετά σοκαρισμένη. Αν είστε υιοθετημένοι, θα γνωρίζετε ότι η υιοθεσία και η χαμηλή αυτοεκτίμηση συνήθως συμβαδίζουν. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήθελε να με δει. Πάλι!
Έτσι, πήρα τα πάνω μου, είπα ένα «τι στο καλό», περίμενα να περάσουν μερικές ωρες, ώστε να μη φανώ πολύ απελπισμένη και τελικά απάντησα: «Μου ακούγεται καλό».
Πήγαμε για burger μετά το σχολείο και παραγγείλαμε το ίδιο ακριβώς – τις τυπικές παραγγελίες μας. Και οι δύο χωρίς κρεμμύδια, και οι δύο χωρίς πίκλες. Το βρήκα πολύ χαριτωμένο. Αλλά τώρα ξέρω ότι είχε λιγότερη σχέση με το γούστο μας και περισσότερο με το DNA μας.
Το τέλος της αληθινής ιστορίας:
Οι μέρες πέρασαν. Αρχίσαμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον όλο και πιο συχνά. Τα πράγματα εξελίχθηκαν ομαλά. Οι μέρες μετατράπηκαν σε εβδομάδες, οι εβδομάδες σε μήνες. Περίπου 4 μήνες στη σχέση μας, ανοίξαμε τις καρδιές μας ο ένας στον άλλο και μοιραστήκαμε πράγματα για την προσωπική μας ζωή. Με αυτή τη συνομιλία έγινε η συνειδητοποίηση ότι και οι δύο είχαμε βιολογικούς γονείς που δεν γνωρίζαμε! Και οι δύο ήμασταν υιοθετημένοι. Ήταν κάτι που μας έφερε ακόμη πιο κοντά. Αυτός, σε αντίθεση με τους περισσότερους στη ζωή μου, κατάλαβε τον πόνο και το ταξίδι μου.
Οι μέρες πέρασαν. Πήγαμε στον χορό. Αποφοιτήσαμε. Είπαμε ο ένας στον άλλο ότι αγαπιόμαστε, φύγαμε για τα πανεπιστήμια στα οποία μας δέχτηκαν – όχι πολύ μακριά το ένα από το άλλο – και συνεχίσαμε κανονικά τη σχέση μας.
Τα πρώτα Χριστούγεννα στο πανεπιστήμιο σκέφτηκα ότι θα ήταν υπέροχη ιδέα να μάς κάνω δώρο τεστ DNA. Ήταν κάτι που είχαμε συζητήσει στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν το εξετάσαμε πλήρως λόγω της αυξημένης τιμής. Αλλά είχα στην άκρη μερικά χρήματα και το έκανα. Μόλις του το ανακοίνωσα την παραμονή των Χριστουγέννων, ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του! Θα μπορούσαμε επιτέλους να εξετάσουμε το γενεαλογικό μας δέντρο και να μην έχουμε τόσα πολλά ερωτηματικά στο μυαλό μας.
Η διαδικασία χρειάστηκε λίγο χρόνο και ήταν πολύ απογοητευτική στην αρχή. Συμβουλευτήκαμε μία ειδικό, η οποία μάς βοήθησε να μελετήσουμε το γενεαλογικό δέντρο μας, προκειμένου να εντοπίσουμε τις γυναίκες που μάς έφεραν στη ζωή», είπε για την αληθινή ιστορία της στη συνέχεια.
Το τέλος της αληθινής ιστορίας:
Ξαφνικά παρατήρησε κάτι περίεργο. Δεν ήξερε πώς να το πει. «Φαίνεται ότι βρήκα τον μήνα γέννησής σας». Η καρδιά μου κυριολεκτικά πήδηξε από το στήθος μου! «Αλλά…», συνέχισε. «Φαίνεται ότι είναι το ίδιο άτομο και για τους δύο». Το μόνο που μπορούσα να απαντήσω ήταν «Τι;». Δεν μπορούσα να επεξεργαστώ αυτό που προσπαθούσε να μου πει. Ύστερα από λίγα λεπτά σιωπής, επεξεργάστηκα το μήνυμά της. «Ίδια μητέρα; Τι; Αυτό μας κάνει… τι; Όχι, όχι! Αυτό δεν μπορεί να είναι αλήθεια».
Φανταστείτε να ανακοινώνετε στον σύντροφό σας, με τον οποίο αγαπιέστε, ότι είναι αδερφός σας. «Στην πραγματικότητα, είμαι η αδερφή σου. 100%. Ναι, ξέρεις εκείνους τους φοβερούς βιολογικούς γονείς που μας πέταξαν στον δρόμο; Είναι στην πραγματικότητα οι ίδιοι». Είναι ένα μοναδικό τραύμα. Τον θυμάμαι να με κοιτάζει με απορία: «Τι εννοείς, είμαστε αδέρφια;». Βγαίναμε εδώ και αρκετούς μήνες. Δεν είχαμε ιδέα, και τώρα έπρεπε να το ανακοινώσουμε στις οικογένειές μας που συχνά αστειεύονταν ότι θα παντρευόμασταν κάποια μέρα.
Τα πράγματα έγιναν περίεργα. Συμφωνήσαμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να σκεφτούμε. Αυτός ο «χρόνος» έγινε σχεδόν δύο ολόκληροι μήνες, χωρίς επαφή. Ακόμη και ένα χρόνο μετά, προσπαθούμε να τα επεξεργαστούμε όλα. Αλλά ύστερα από όλα αυτά, αποφασίσαμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, με διαφορετικό τρόπο τώρα. Όπως είπα, είναι ένα μοναδικό τραύμα, αλλά κανείς δεν το ξέρει καλύτερα από εμάς.
Βλέπω έναν ψυχολόγο από τότε. Και αυτός. Ακόμα προσπαθούμε να το διαχειριστούμε, αλλά ξέρουμε ότι είναι κάτι που και οι δύο θα ξεπεράσουμε. Και χαίρομαι που είμαστε ακόμα εκεί ο ένας για τον άλλον. Είμαστε καλύτερα μαζί. Γιατί έτσι πρέπει να είναι τα αδέρφια», ανέφερε για την αληθινή ιστορία.
Πηγή
Η αποκάλυψη για τη Νοτοπούλου που προκαλεί πολιτικό σεισμό